---

Wygląda na to, że umacnia się tendencja do "specjalizacji" ról życiowych - poświęcenie się pracy zawodowej bądź domowej (która ogranicza możliwości zarobkowania, a zarazem daje możliwość partnerowi/ce zaangażowania się na maksa w pracę zawodową).

W tym kierunku dąży też ustawodawstwo - do wspomnianego już wydłużenia wieku emerytalnego dochodzi chociażby propozycja zmian w kodeksie pracy pozwalających na zwiększenie dozowolonej liczby nadgodzin (za zgodą pracownika, ale któż się nie zgodzi przy groźbie bezrobocia?).

Może dobrym pomysłem jest dążenie do przełamania tego trendu? Sprzeciw wobec przedłużania czasu pracy, wobec sytuacji, gdzie jedna osoba pracuje w domu, a druga na rynku pracy po 12 godzin na dobę. Zamiast tego walka o czas wolny, o skrócenie czasu pracy - wtedy łatwiej będzie połączyć pracę zarobkową z zadaniami opiekuńczymi, ale też budowaniem więzi rodzinnych, towarzyskich (to też wymaga czasu i uwagi, a może dać duże wsparcie), w co zaangażować by się mogły zarówno kobiety, jak i mężczyźni.

Wiem, że to w obecnych warunkach koncepcja utopijna, ale może warto chociażby mentalnie zwrócić się w tę stronę?