Agata Czarnacka napisał/a:
Chodzi o taktykę prowadzenia krytyki - zaczynanie krytyki od negacji, od fndamentalnego "NIE", czyli nabrania dystansu (sic!) - to jedna możliwość, charakterystyczna dla myśli niemieckiej, w szczególności tradycji heglowskiej. Oraz, jak widzimy, w ogóle dla "kartezjanizmu" w szerokim sensie. Natomiast są także inne modele - pisze o nich Foucault, a ja dodałam kilka przykładów z naszego poletka - gdzie uprawianie krytyki zaczyna się od posłuszeństwa, spełnienia wymogów, poznania, by tak rzec, władzy na własnym ciele. Dopiero pozycja kogoś nieposzlakowanego, kto wypełnia swoje obowiązki (ruch pierwszy: początek krytyki i rozmontownaie dystansu między sobą a przedmiotem poznania), uprawnia do wnoszenia zastrzeżeń (parrhesia).