---

Samotna matka, przynajmniej w ramach polskiego społeczeństwa to osoba radykalnie wystawiona na oddziaływanie przemocy prawa, jednocześnie odsłaniając jego radykalną niefunkcjonalność. Ciekawe byłoby rozpatrywanie jej sytuacji w kategoriach suwerennej władzy zaprezentowanych w analizach zawartych w Homo Sacer przez Giorgio Agambena. Ojciec suweren (jak wiadomo jest on biegunowo przeciwną figurą homo sacer, czy femina sacra spowinowaconą z nią na mocy analogii) decydujący o wyjątku, określający sytuację całej rodziny poprzez wycofanie się z jej budowania, jednocześnie związany alimentacyjnym prawem, z którym do czynienia ma głównie kobieta, permanentnie apelując o jego zastosowanie względem uchylającego się mężczyzny. Generalnie sytuacja w której prawo nie jest w stanie, ani wyegzekwować od uchylającego się meżczyzny środków na utrzymanie opuszczonej rodziny, ani (poprzez ciągłe obniżanie, aż do granic absurdalności progu, od którego należne są alimenty z ZUSu) zapewnić opieki kobiecie i dziecku, podkreśla tylko skalę problemu społecznego konstruowania relacji między płciami w oparciu o patriarchalny model suwerennej władzy. Kwestia trochę mglista... ale pewnie jeszcze do drążenia.