#1
Witamy w tym wątku dyskusji. Na początek proponujemy poniższe tematy do przedyskutowania:
1. Dlaczego Kartezjusz jest negatywnym (a przynajmniej ambiwalentnym) bohaterem dla filozofii feministycznej?
2. Jakie elementy jego metafizyki i epistemologii przyczyniają się do deprecjacji i wykluczenia tego, co kobiece i w jaki sposób?
3. Dlaczego przeszło 350 lat po śmierci Kartezjusza krytyka jego idei okazuje się ważnym punktem wyjścia dla wielu feministycznych koncepcji filozoficznych ( np. idei odcieleśnionego podmiotu poznającego, oddzielenia podmiotu i przedmiotu, obiektywności, deprecjacja ciała)?
4. Jakie znaczenie dla pozycji kobiet ma to, że to właśnie kartezjanizm ukształtował europejskie standardy naukowości?
5. W tekście Ucieczka ku obiektywności Susan Bordo mówi o następującej w epoce Kartezjusza rmaskulinizacji myślir1;. Żeby nie wpaść w różne feministyczne pułapki, warto się zastanowić, co to dokładniej znaczy. Czy chodzi o to, że kobiety mają odrębny, wynikający z ich natury, sposób poznawania świata, który został przez mężczyzn uznany za niespełniający standardów obiektywnego, racjonalnego myślenia? (Jakie kobiety? Jacy mężczyźni? Dlaczego wcześniej było inaczej?) Czy może raczej o to, że pewne kulturowe, społeczne, techniczne i ekonomiczne przemiany, które doprowadziły do opisywanego przez Bordo rozpadu rmacierzyńskiego uniwersumr1; średniowiecza i renesansu sprawiły, że pewna grupa ludzi (niewielki procent męskiej populacji) zaczęła funkcjonować w roli autonomicznych, jednostkowych, zdystansowanych podmiotów, określających się poprzez zdolność do racjonalnego i obiektywnego poznania? I że to oni znaleźli się w pozycji umożliwiającej produkowanie wiedzy?