JOANNA BEDNAREK, KATARZYNA CZECZOT. EPISTEMOLOGIE FEMINISTYCZNE: KU LEPSZEJ WIEDZY O KOBIETACH. 2014 [2013]
Feminizm jako projekt zarazem polityczny i naukowy narodził się wraz z konstatacją, Ĺźe ta dotycząca kobiet wiedza, ktĂłrą wytwarzano dotychczas i ktĂłra uchodziła za naukową, jest w rzeczywistości niepełna, zniekształcona i zideologizowana. Badaczki i działaczki postawiły sobie wyjściowe pytanie, ktĂłre do dziś znajduje się u podstaw feministycznych projektĂłw badawczych: jak moĹźna wytwarzać lepszą wiedzę o kobietach? Pierwsza fala odpowiadała na to pytanie w sposĂłb dziś budzący wiele wątpliwości, niemniej skuteczny. Wykorzystując uniwersalistyczny dyskurs oświeceniowy, pierwsze feministki podkreślały, Ĺźe wiedza nie ma płci – czyli Ĺźe nie jest symbolicznie upłciowiona czy uwikłana w patriarchalne struktury; jej zniekształcenie to kwestia uprzedzeń, ktĂłre nie dotykają samej istoty tego, czym jest wytwarzanie wiedzy… Feminizm drugiej fali stanowił składnik przemian, ktĂłre nastąpiły w naukach społecznych i humanistyce w drugiej połowie dwudziestego wieku – skrĂłtowo moĹźna je opatrzyć etykietką konstruktywizmu ... Pierwsze, kluczowe interwencje feministyczne są właśnie wyrazem ducha konstruktywistycznego: prace socjologiczne czy antropologiczne analizują systemowe uwarunkowania wyznaczające status kobiet jako grupy. Teksty te wykorzystują aparat analityczny istniejących dyscyplin, ale takĹźe go przekształcają, zwracając uwagę na luki, przemilczenia czy akceptację niesproblematyzowanych złoĹźeń.

JOANNA BEDNAREK. O PEWNEJ APORII DYSKURSU FEMINISTYCZNEGO. (NA PRZYKŁADZIE ELFRIDE JELINEK I KATHY ACKER). 2014 [2010]
Celem artykułu jest zinterpretowanie twĂłrczości Kathy Acker i Elfriede Jelinek w kontekście wprowadzonych przez Deleuze’a i Guattariego kategorii deterytorializacji i linii ujścia. ZarĂłwno Jelinek, jak i Acker wypracowują w swoich tekstach performatywne strategie krytyki porządku fallogocentrycznego, kwestionując obowiązujące reguły przedstawialności, wykorzystując ideologiczne klisze, czy redukując bohaterĂłw do dyskursywnych funkcji. W konsekwencji wikłają się jednak w „aporię oporu”, odtwarzając i utrwalając warunki ucisku. „Linia ujścia” literackiego eksperymentu Acker i Jelinek nie łączy się z innymi liniami, nie tworzy powiązań, sprawiając, Ĺźe ostatecznym efektem ich pisarskiej praktyki jest autodestrukcja.

TITHI BATTACHARYA. PRZEMOC ZE WZGLĘDU NA PŁEĆ W ERZE NEOLIBERALNEJ - ANALIZA POWIĄZAŃ. 2014 [2013]
Artykuł podejmuje krytykę debaty marksistowskiej za skupienie „na punkcie produkcji” i pomijanie takich kwestii jak przemoc wobec kobiet czy przemoc ze względu na płeć. Autorka proponuje spojrzeć na związki między produkcją a reprodukcją społeczną jako na punkt wyjścia i nową ramę krytycznej analizy. Zwraca uwagę na związki między wprowadzaniem neoliberalnych reform, a wzrostem przemocy wobec kobiet. Paradygmatycznym przykładem tych zmian jest sytuacja kobiet w specjalnych strefach ekonomicznych. W kolejnej części artykułu odnosi się do relacji między gender a klasą w kontekście sytuacji rodzin z klasy robotniczej, wzrostu zatrudnienia kobiet, zwiększenia ich obciążenia pracą domową, oraz wzrostem niezdolności mężczyzn do sprostania ideałowi Ĺźywiciela rodziny, przy jednoczesnym nacisku na podtrzymanie tradycyjnego modelu kobiecości, co w swych efektach stwarza warunki moĹźliwości do wzrostu przemocy wobec kobiet. W zakończeniu artykułu podkreśla, iĹź walki o zmiany społeczne muszą brać pod uwagę zarĂłwno warunki pracy jak i warunki reprodukcji społecznej.

JOANNA BEDNAREK. QUEER JAKO KRYTYKA SPOŁECZNA. 2014
Queer definiuje się jako teorię odnosząca się do orientacji, tożsamości i ekspresji seksualnej nie mieszczącej się w heteroseksualnym systemie klasyfikacji płci, czy też jako teorię, która kwestionuje wszelakie klasyfikacje tożsamości. W obu przypadkach zakłada się, bezpośrednio bądź implicite, iż jej przedmiotem czy głównym obszarem odniesienia jest seksualność. Artykuł zawiera przegląd i analizę dyskursu queer i odnosi się do nowych, wzajemnie powiązanych wyzwań teoretycznych i politycznych, zarówno tych wewnętrznych dla dyskursu queer, jak i tych adresowanych do lewicowych ruchów społecznych. Jego celem jest ustalenie, jakie są warunki możliwości wkładu queer do nowej krytyki społecznej.

NANCY FRASER. CZY SPOŁECZEŃSTWO MOŻNA UTOWAROWIĆ BEZ RESZTY? POLNAYI'EGO REFLEKSJE O KAPITALISTYCZNYM KRYZYSIE. 2014 [2012]
Karl Polanyi, w swojej klasycznej książce z 1944 roku Wielka Transformacja , prześledził korzenie kapitalistycznego kryzysu w kontekście działań podejmowanych na rzecz stworzenia „samoregulujących się rynkĂłw” ziemi, pracy i pieniądza. Ich skutkiem miało być przeobraĹźenie tych trzech fundamentalnych podstaw Ĺźycia społecznego w „fikcyjne towary”. Jak twierdził Polanyi, nieuniknioną konsekwencją tego procesu miało być grabienie przyrody, rozpad wspĂłlnot i niszczenie środkĂłw do Ĺźycia. Tak postawiona diagnoza odbija się silnym echem w XXI wieku, czego świadectwem są rozrastające się rynki handlu emisji dwutlenku węgla i biotechnologii, rynki opieki nad dziećmi, nad osobami starszymi; rynki edukacji czy rynki gdzie odbywa się produkcja i handel finansowymi instrumentami pochodnymi. W tej sytuacji, wprowadzony przez Polanyi'ego koncept fikcyjnych towarĂłw stwarza obiecujące podstawy dla zintegrowanej, strukturalnej analizy, ktĂłra łączy trzy wymiary obecnego kryzysu: ekologiczny, społeczny i finansowy. Niniejszy artykuł jest prĂłbą zbadania sił i słabości myśli Polanyi'ego.

EPISTEMOLOGIE FEMINISTYCZNE
PRAKTYKA TEORETYCZNA NR 4 (10) 2013

MONIKA BORYS. RASA, KLASA, PŁEĆ I WIEŚ. FEMINISTYCZNE EPISTEMOLOGIE MARGINESU. 2014 [2013]
W moim artykule prĂłbuję odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposĂłb polski feminizm mĂłgłby poszerzać wiedzę i włączać w obszar swoich działań mieszkanki wsi. W tym celu przywołuję teorie z obszaru czarnej myśli feministycznej oraz postkolonializmu, ktĂłre problematyzują epistemologię podporządkowanych. Aby renegocjować reĹźimy widzialności, ktĂłre ograniczają naszą wyobraĹşnię, proponuję aplikację tych narzędzi do analizy popkulturowych reprezentacji wsi (film dokumentalny Warszawa do wzięcia oraz serial dokumentalny Chłopaki do wzięcia). Czerpiąc z teorii marginesu bell hooks, postkolonialnych krytyk Gayatri Chakravorty Spivak oraz idei wiedz usytuowanych autorstwa Donny Haraway, pomagających nam wzbogacać wiedzę o róşnych rodzajach opresji i ich intersekcjonalności, chciałabym skierować uwagę czytelniczek na te wymiary seksizmu, ktĂłre nie mieszczą się być moĹźe w wąskich ramach definicji „problemĂłw kobiet z duĹźych miast”.

ALEKSANDRA DERRA. KOBIETY JAKO CZYNNIK PRZEMILCZANY. WYBRANE WĄTKI EPISTEMOLOGICZNE POWSTAWANIA MEDYCZNEGO ZJAWISKA ANOREKSJI. 2010
W artykule poniĹźszym wykorzystuję opisane przez Flecka mechanizmy powstawania faktĂłw naukowych oraz podstawowe pojęcia jego psychosocjologii poznania naukowego (takie jak styl myślowy, kolektyw myślowy, fakt naukowy etc), aby pokazać kluczowe procesy towarzyszące powstawaniu medycznego fenomenu anoreksji. W tym celu przedstawiam pokrĂłtce znaną z literatury przedmiotu historię związaną z tym zjawiskiem, wczesne prĂłby jej nazywania, dookreślania oraz diagnozowania, podkreślając rolę upowszechniania się i uprawomocniania medycznego stylu myślowego. Ukonstytuowanie anoreksji jako choroby (indywidualnego, jednorodnego zaburzenia o podłoĹźu psychicznym) w medycznym stylu myślowym skonfrontuję z feministycznym stylem myślowym, w ktĂłrym podkreśla się rolę czynnikĂłw społecznych oraz kulturowych w jej etiologii, uwypuklając fakt, Ĺźe 90–95% chorych jest kobietami. W stylu tym traktuje się anoreksję jako radykalną wersję powszechnej przypadłości naszej kultury, ktĂłra nie moĹźe zostać wyeliminowana na poziomie jednostki bez systemowych zmian w sposobie myślenia o podmiotowości, kobiecości, i cielesności... Utrwalona w dyskursie medycznym anoreksja jako choroba stała się faktem powszechnym, czyli takim, ktĂłry mało przydaje się do badań teoriopoznwaczych.

ALEKSANDRA DERRA. CZY RACJONALNOŚĆ MOŻE BYĆ MĘSKA? O JĘZYKU NAUKI Z PERSPEKTYWY FEMINISTYCZNEJ. 2010
W niezwykle różnorodnej, stad także niebywale ciekawej tradycji filozofii nauki znajdziemy nurty, w których próbowano wymienicć jakie warunki musi spełnić dana dziedzina, by zasłużyć na miano naukowej. Uogólniając to, co naukowe (powinno być) jest obiektywne, racjonalne (w tym znaczeniu iż wyniki badań naukowych uzyskuje się w wyniku stosowania określonych nieprzypadkowych metod i sposobów postępowania), oraz nie tylko spekulatywne, to jest uzyskane na drodze badań empirycznych. Przy czym racjonalność, obiektywność, empiryczność była stosownie dookreślana i uszczegóławiana. Szereg przeświadczeń na temat obiektywności czy racjonalności budzi wielkie wątpliwości, szczególnie, kiedy uwzględnimy refleksje nad tym, jak funkcjonuje nauka współczesna (Latour, 2009) czy analizy prowadzone w nurcie badań nad nauką i technmologią (Jasanoff et al 1999). O wątpliwościach tego rodzaju żywionych w nurcie feministycznej filozofii nauki będzie w tym artykule mowa.

ALEKSANDRA DERRA. CIAŁO W KRAINIE SCHZOFRENICZNEGO KAPITALIZMU. LEKCJA Z MICHELA FOUCAULT, MAURICE'A MERLEAU-PONTY'EGO I ROSI BRAIDOTTI. 2011
W artykule poniĹźszym przyjmuję za dobrą monetę tezę Rosi Braidotti, Ĺźe Ĺźyjemy obecnie w epoce schizofrenicznego kapitalizmu, a kondycja ciała oraz cielesności we współczesnym świecie zachodnim wiążą się z przemianami ekonomicznymi, rosnącym konformizmem stylu Ĺźycia, przyspieszeniem, rozwojem ponowoczesnych środkĂłw przekazu, przekształceniem podmiotu (rodziny, wspĂłlnoty narodu, etc.), narastaniem strukturalnych niesprawiedliwości, marginalizacją cywilizacyjną duĹźej części populacji, by wymienić tylko kilka. Chcę zastanowić się jakimi ciałami dzisiaj jesteśmy , konfrontując powyĹźszą diagnozę stanu świata z przedstawieniami cielesności, jakie odnajdziemy w pracach Michela Foucaulta oraz Maurice’a Merleau-Ponty’ego. Stawiam sobie za cel pokazanie, Ĺźe wyszukane teoretyczne narzędzia filozoficzne są uĹźyteczne w uszczegóławianiu i porządkowaniu naszej wiedzy na temat ciała funkcjonującego we współczesnej kulturze potocznej, ktĂłrej wszyscy jesteśmy integralną częścią. UĹźywając sposobĂłw myślenia wymienionych badaczy, chcę zasiać wątpliwości, co do specyfiki współczesnych ciał i naszych moĹźliwości jej uchwycenia.

ALEKSANDRA DERRA. CIAŁO-KOBIETA-RÓŻNICA W NOMADYCZNEJ TEORII PODMIOTU ROSI BRAIDOTTI. 2010
Nie da się ukryć, Ĺźe pierwsza, druga i trzecia fala feminizmu, podzielając przekonanie o emancypacyjnym wymiarze teorii i praktyki feministycznej, znacząco się miedzy sobą róşnią. Stawiały i stawiają sobie one odmienne cele; upraszczając, pierwsza – wywalczenie praw wyborczych dla kobiet, druga – ukonstytuowanie wyzwolenia się kobiet na płaszczyĹşnie mentalnej, politycznej i społecznej, trzecia – rozstrzygnięcie sporu o kobiecy podmiot feminizmu oraz rozmontowanie homogeniczności i kolonialnego wymiaru teorii feministycznych. Rozmaite są rĂłwnieĹź sposoby realizacji powyĹźszych celĂłw, a takĹźe okoliczności i czas, w ktĂłrych powstawały. Aby dostrzec te róşnice trzeba jednak dokładniej przeanalizować powiązania między poszczegĂłlnymi teoriami i niuanse argumentacji, jakie się w nich przeprowadza. Wydaje się, Ĺźe zanim przeprowadzimy spĂłr o filozoficzną przydatność teorii feministycznych, naleĹźałoby przybliĹźyć ich tezy, uwypuklić istotne idee, objaśnić powody, dla ktĂłrych na nowo i inaczej dookreśla się w nich specyfikę i zadania filozofii. Owe tezy, idee czy powody będą bowiem róşnić się w zaleĹźności od teorii. Celem poniĹźszego artykułu jest przybliĹźenie sformułowań jednej z takich teorii, to jest nomadycznej teorii podmiotu, ktĂłrą w swoich pracach rozwija Rosi Braidotii, filozofka i feministka zaliczana do trzeciej fali feminizmu, ktĂłra w jednej ze swoich wczesnych książek feminizm definiuje następująco: „[To] krytyczne i Ĺźyciowe doświadcze nie odkrywania nowych opartych o kobietę odmian istnienia, tworzenia i komunikowania wiedzy”.

PATRICIA HILL COLLINS. WSZYSTKO W RODZINIE: SKRZYŝOWANIE PŁCI, RASY, NARODU. 2014 [1998]
W przeciwieństwie do badań gender, klasy, rasy, narodu jako odrębnych systemĂłw ucisku, intersekcjonalność odnosi się do tego, jak te systemy wzajemnie się konstruują, czy teĹź - słowami brytyjskiego Czarnego socjologa, Stuarta Halla - jak „artykułują się& #8221; przez siebie nawzajem. Współczesne badania oparte na analizach intersekcjonalnych sugerują, iĹź pewne idee i praktyki nieustannie pojawiają w przekroju róşnorodnych systemĂłw ucisku i służą jako punkty odniesienia lub jako uprzywilejowane pozycje społeczne tych krzyĹźujących się systemĂłw. Jednym z tych wzorcowych przypadkĂłw intersekcjonalności są zastosowania ideału tradycyjnej rodziny w Stanach Zjednoczonych. W tym artykule przeanalizuję, w jaki sposĂłb sześć wymiarĂłw ideału tradycyjnej rodziny konstruuje skrzyĹźowania płci, rasy i narodu. KaĹźdy z tych wymiarĂłw uwidacznia swoiste związki między rodziną jako upłciowionym systemem społecznej organizacji, rasą jako ideologią i praktyką w Stanach Zjednoczonych i konstrukcją amerykańskiej narodowej toĹźsamości. Choć w tym artykule przedstawiam szkic analitycznego ujęcia tego, jak płeć, rasa i narĂłd krzyĹźują się w ramach retoryki rodziny i jej praktyk, to szerzej sięgające analizy mogą pokazać, iĹź podobne procesy funkcjonują w innych systemach nierĂłwności.

KERSTIN NORLANDER. KRYTYCZNE PRZEMYŚLENIA GENDER. 2014 [2003]
W latach 1990. studia gender rozwijały się pod silnym wpływem post-strukturalizmu. Pojęcie gender opisywano wĂłwczas jako „historycznie ukształtowany konstrukt”, ktĂłry przeciwstawiano esencjalistycznym i ahistorycznym ujęciom kobiet i gender. Liczne badania, jakie opublikowano w czasie tej dekady odnosiły się do gender w zróşnicowanych historycznych, kulturowych i społecznych kontekstach. Wiele z tych badań ma charakter opisowy, brakuje w nich teoretycznej dyskusji, jak i nie podejmują one analizy przyczyn, ktĂłre składają się na określone konstrukty gender. Nader często załoĹźenie „konstrukcjonizmu” ma charakter retoryczny, co czyni je podatnym na przeobraĹźenia w nowy esencjalizm. Celem tego referatu jest zakwestionowanie takiego ujęcia gender.

DOROTA SEPCZYŃSKA. ETYKA TROSKI JAKO FILOZOFIA POLITYKI. 2014 [2012]
Artykuł stanowi próbę syntetycznego spojrzenia na polityczną teorię troski. Porządkując sposobyrozumienia i opisywania tego nurtu filozofii polityki, autorka skupia się na prezentacji proponowanych w jego ramach definicji troski, uzasadnień jej moralnego obowiązku i wizji integracji troski ze sferą publiczną. Omawia także historyczny rozwój etyki troski oraz jej rolę w polityce.

MARIA SOLARSKA. RÓWNOŚĆ PŁCI - RZECZYWISTOŚĆ POSTULOWANA CZY STAN OSIĄGNIĘTY? 2011
Rzeczywistość postulowaną od rzeczywistości jako takiej odróşnia to, Ĺźe pierwsza z nich jest wyrazem określonego oczekiwania, Ĺźyczenia wobec tej drugiej. Innymi słowy, rzeczywistość postulowana nie jest stanem faktycznym, ale Ĺźyczeniowym jego obrazem – postulatywność określa stan rzeczy, jaki chciałybyśmy/chcielibyśmy, aby był, a nie jaki jest. Rzeczywistość postulowana moĹźe być produktem dwĂłch sposobĂłw myślenia: z jednej strony, moĹźe być efektem wishfull thinking – myślenia Ĺźyczeniowego, ktĂłre bierze to, co postulowane za to, co rzeczywiste; z drugiej, moĹźe być efektem myślenia rozróşniającego postulowane i rzeczywiste, ktĂłre jednak, konstatując niezadowolenie ze stanu obecnego, postuluje jego zmianę na rzecz określonej, pożądanej rzeczywistości. Kwestia rĂłwności płci oscyluje między tymi dwoma rozumieniami rzeczywistości postulowanej.

MONIKA BOBAKO. GENDER JAKO TECHNOLOGIA KOLONIALNEJ WŁADZY. AFRYKAŃSKA KRYTYKA ZACHODNIEGO FEMINIZMU JAKO INSPIRACJA DO FEMINISTYCZNEJ AUTOREFLEKSJI. 2013
Feminizm nie jest i nigdy nie był zestawem stabilnych koncepcji do przyjęcia lub odrzucenia – jest raczej ruchem myśli oraz ewoluującą mnogością projektĂłw politycznych, ktĂłrych kształt i znaczenie zmienia się w zaleĹźności od miejsca i czasu. PoszczegĂłlne koncepcje i projekty lepiej więc traktować jako jedynie momenty feministycznego myślenia, ktĂłre – jak pokazuje historia kobiecych ruchĂłw emancypacyjnych – grzeszą często nieuświadamianym ekskluzywizmem. Stopniowe rozpoznawanie zawartych w projektach feministycznych sprzeczności i wykluczeń, ktĂłre zaprzeczają deklarowanym w nich celom i wartościom, stanowi jeden z najwaĹźniejszych czynnikĂłw napędzających rozwĂłj feminizmu. Od połowy XX wieku do głównych obszarĂłw takiej wewnątrz-feministycznej krytyki naleĹźały przede wszystkim kwestie związane z rasowymi, klasowymi, kulturowymi czy seksualnymi uprzedzeniami, ktĂłre przyczyniały się do marginalizacji i wykluczenia całych grup kobiet z organizacji feministycznych a ich problemĂłw z realizowanych przez nie programĂłw politycznych. Od kilku dekad szczegĂłlnie burzliwa dyskusja toczy się wokół pytania o to, czy ideały, teorie i programy feministyczne mogą mieć zastosowanie w świecie niezachodnim, w ktĂłrym problemy kobiet, ich aspiracje i moĹźliwości często znacząco się róşnią od sytuacji kobiet w krajach stanowiących historyczne miejsce narodzin feminizmu.

EWA CHARKIEWICZ. GENDER MAINSTREAMING DO NIKĄD? 2012
Projekt gender mainstreaming porzuca kobiety Ĺźyjące w niedostatku i skrajnym ubĂłstwie, nie odnosi się do problemĂłw z jakimi w Ĺźyciu codziennym zmaga się większość kobiet i mężczyzn w Polsce: brak pracy, praca za grosze, przeludnione mieszkania, brak dostępu do opieki zdrowotnej, niepewność zabezpieczeń społecznych. A jednak lektura raportĂłw, artykułów czy tekstĂłw polskich kobiecych NGOs pokazuje, iĹź większość z nich artykułuje mapę problemĂłw, aspiracje i postulaty wobec rządu i politykĂłw językiem gender mainstreaming i nie ma innej siatki pojęciowej. Głównym wektorem upowszechniania gender mainstreaming w Polsce były dyskursy rĂłwności płci i pieniądze z Unii Europejskiej. Ruch kobiecy został zmobilizowany czy uwiedziony do wdraĹźania norm rĂłwności płci i gender mainstreaming z UE nie poddając ich zarazem krytycznej refleksji. Normy te zostały zinternalizowane tak skutecznie, iĹź podwaĹźanie ich z feministycznej perspektywy wydaje się czymś „nienormalnym”. W politycznym repertuarze kobiecych NGOs są to projekty bez alternatyw jakimi mogłyby być dyskursy praw , obywatelstwa kobiet i opieki/reprodukcji społecznej.

MARCIN MARSZAŁEK, MAŁGORZATA MACIEJEWSKA. POLSKA JAKO NEOLIBERALNA AWANGARDA UNII EUROPEJSKIEJ? KRYTYKA POLITYKI RÓWNOŚCI PŁCI NA TLE POLITYK GOSPODARCZYCH. 2013 [2011]
Niniejszy komentarz jest krytycznym spojrzeniem na polską prezydencję, w kontekście zarówno polityki równości płci prowadzonej w ramach Unii Europejskiej, jak i uwarunkowań wyznaczanych przez jej dominującą politykę gospodarczą. Prezydencja Rady Unii Europejskiej nie jest istotnym aktorem w procesie kształtowania polityki społecznej i gospodarczej. Procesy te budowane są przez globalne siły i podmioty, daleko wykraczające poza kompetencje tego organu, który pełni w systemie UE funkcję raczej honorową. Niemniej jednak można ocenić szeroko pojęty wizerunek polskiej prezydencji: szereg postaw wobec istotnych dla ludzi spraw (jak zabezpieczenie podstawowych potrzeb społecznych), na które składają się inicjatywy polskiej prezydencji, uwaga (lub jej brak) skierowana na poszczególne kwestie; używane przez prezydencję symbole lub dominująca retoryka.

SILVIA FEDERICI. FEMINIZM I POLITYKA DÓBR WSPÓLNYCH W ERZE AKUMULACJI PIERWOTNEJ 2013 [2011]
[...] przyjrzę się w tym eseju polityce dĂłbr wspĂłlnych z feministycznej perspektywy. Rozumiem przez to punkt widzenia ukształtowany w trakcie walk przeciwko dyskryminacji płciowej oraz walk związanych z pracą reprodukcyjną, ktĂłra stanowi – cytując Linebaugh'a – skałę, na ktĂłrej jest zbudowane społeczeństwo. Reprodukcja jest teĹź zagadnieniem, pod kątem ktĂłrego musimy przetestować kaĹźdy model organizacji społecznej. Feministyczna interwencja w debatę o polityce dĂłbr wspĂłlnych wydaje mi się konieczna, aby lepiej ją zdefiniować i poszerzyć jej ramy dotychczas zdominowane przez męską optykę, ale i doprecyzować to, na jakich warunkach zasada dĂłbr wspĂłlnych moĹźe być podstawą antykapitalistycznego programu.

KAREN RUDDY. WIĘCEJ NIŝ BACKLASH: WYOBRAŚNIA FEMINISTYCZNA, AKUMULACJA PRZEZ WYWŁASZCZENIE I NOWY KONTRAKT SEKSUALNY 2013 [2011]
Odczytanie postfeminizmu jako sposobu grodzenia feministycznej wyobraĹşni sugeruje, Ĺźe akumulacja przez wywłaszczenie nie sprowadza się jedynie do ekonomicznych i politycznych procesĂłw „oddzielenia wytwĂłrcy od środkĂłw wytwarzania” (Marks 1950, 772). Zachodzi ona rĂłwnieĹź w szeregu innych obszarĂłw – wliczając w to wyobraĹşnię i podmiotowość. UwaĹźam, Ĺźe postfeminizm – jako podstawowy sposĂłb włączania kobiet w świecie anglosaskim w ramy neoliberalnego kapitalizmu – znajduje się w sercu współczesnej kapitalistycznej logiki grodzenia. Postfeminizm działa w ten sposĂłb, Ĺźe kooptuje wybrane aspekty z imaginarium liberalnego feminizmu, zaprzęgając je w słuĹźbę neoliberalnego projektu prywatyzacji, decentralizacji i indywidualizacji. W ślad za Angelą McRobbie sugeruję, Ĺźe to przywłaszczenie doprowadziło do powstania „nowego kontraktu seksualnego”. Młodym kobietom przyznaje się pewien margines widzialności pod warunkiem, Ĺźe dostosują się do nowej, korespondującej z neoliberalizmem wersji kobiecej podmiotowości i zdystansują się od krytycznej polityki feministycznej.